Wagony biorące udział w paradzie:

Tramwaj silnikowy typu A, numer taborowy 43

Tramwaj wyprodukowano w hamburskiej fabryce Falkenried w 1907 roku, w ramach podpisanego dwa lata wcześniej kontraktu z firmą Siemens-Suckert na elektryfikację sieci tramwajowej Warszawy. Pojazd był jednym z pierwszych tramwajów elektrycznych, które kursowały po ulicach obecnej stolicy Polski. Początkowo wnętrze było podzielone na dwie klasy – klasa pierwsza znajdowała się w obszarze czterech środkowych okien pojazdu, a klasa druga znajdowała się na krańcach pojazdu i zajmowała obszar po dwa okna.
Tramwaj był eksploatowany w ruchu pasażerskim przez prawie pół wieku, do roku 1957. W marcu 1958 roku brał udział w obchodach 50-lecia elektryfikacji stołecznej sieci tramwajowej, by później na wiele lat zostać odstawionym i zapomnianym.
Od 1973 roku tramwaj przez kilka lat pojawiał się na linii turystycznej w ramach współpracy MZK z przedsiębiorstwem Syrena. Po ponownym wyłączeniu z eksploatacji w latach 80, wrócił na ulice miasta w 1996 roku w ramach linii turystycznej T, do dziś kursującej w wakacyjne weekendy. W roku 2000 pojazd poddano pracom rekonstrukcyjnym, które przywróciły mu oryginalny wygląd z początku XX wieku. Obecnie, ze względu na swój wiek, tramwaj nie jest regularnie eksploatowany i można go spotkać jedynie podczas specjalnych wydarzeń. Zobaczyć go można również w wielu filmach – m.in. „Polskie Drogi”, „Miasto 44” czy „Pianista”.
W roku 1998 tramwaj został wpisany do Rejestru Zabytków.

Dane techniczne:
Długość – 9,1 metra,
Szerokość – 2,2 metra,
Wysokość – 3,4 metra,
Masa – 10,2 tony


Tramwaj silnikowy typu K, numer taborowy 446

Tramwaj wyprodukowany w 1940 roku w Hucie Królewskiej w Katowicach na podstawie zamówienia władz Warszawy z 1939 roku. Tramwaj nie trafił jednak do Warszawy, tylko do Berlina, skąd w 1945 roku został rewindykowany i przewieziony do Poznania w celu remontu w fabryce Cegielskiego. Do Warszawy został przywieziony w 1946 roku. Wycofany z ruchu liniowego w 1973 roku, do roku 2017 służył jako tramwaj techniczny. W 2018 roku poddano go pracom rekonstrukcyjnym, dla celów promocyjnych przebudowując go w tramwaj-kabriolet. Od 2018 roku wagon wpisany jest do Ewidencji Zabytków.

Dane techniczne:
Długość – 11,1 metra,
Szerokość – 2,15 metra,
Wysokość – 3,2 metra,
Masa – 15 ton


Tramwaj silnikowy typu N, numer taborowy 607

Tramwaj wyprodukowany w 1949 roku w fabryce Mostowagon w Chorzowie (późniejszy Konstal). Brał udział w otwarciu Trasy WZ w dniu 22 lipca 1949 roku. Był eksploatowany liniowo do 1967 roku, kiedy to w związku z dostawami tramwajów szybkobieżnych 13N przekazano go do Szczecina. Stąd w roku 1995 zakupił go Miejski Zakład Naprawy Tramwajów z Krakowa. Do Warszawy tramwaj powrócił w 2001 roku. Obecnie można go spotkać na kursującej w wakacyjne weekendy linii turystycznej T. Od 2018 roku wagon wpisany jest do Ewidencji Zabytków.

Dane techniczne:
Długość – 10,4 metra,
Szerokość – 2,2 metra,
Wysokość – 3,1 metra,
Masa – 12,3 tony


Tramwaj silnikowy typu 13N, numer taborowy 503

Tramwaj wyprodukowany w 1959 roku w fabryce Konstal w Chorzowie. Jest pierwszym wyprodukowanym tam tramwajem szybkobieżnym, dostarczonym do Warszawy we wrześniu 1959 roku. Wielokrotnie przebudowywany, kursował liniowo do końca eksploatacji tramwajów 13N, do końca 2012 roku. Uczestniczył również w pożegnaniu tramwajów typu 13N w dniu 5 stycznia 2013 roku. W 2018 roku poddano go pracom rekonstrukcyjnym, przywracając wygląd fabryczny. Obecnie można go spotkać podczas różnych wydarzeń, jak i oraz podczas obsługi linii tramwajowych turystycznej T oraz 36. Tramwaj jest od 2018 roku wpisany do Ewidencji Zabytków.

Dane techniczne:
Długość – 13,4 metra,
Szerokość – 2,4 metra,
Wysokość – 3,1 metra,
Masa – 17,5 tony


Tramwaj silnikowy typu K, numer taborowy 403 + doczepa typu 4ND

Tramwaj wyprodukowany w 1940 roku w Fabryce Wagonów w Gdańsku na podstawie zamówienia władz Warszawy z roku 1939. Tramwaj nie trafił jednak do Warszawy, tylko do Berlina, skąd w 1945 roku został rewindykowany i przewieziony do Poznania w celu remontu w fabryce Cegielskiego. Do Warszawy został przywieziony w 1946 roku. Wycofany z ruchu liniowego w 1968 roku, do połowy lat 90-tych służył jako tramwaj techniczny. Na ulice miasta wrócił pod koniec 1995 roku.
W 2012 roku poddano go pracom rekonstrukcyjnym, przywracając styl z ostatnich lat eksploatacji liniowej tramwajów K, oraz umożliwiając mu jazdę z doczepami. Obecnie można go spotkać na linii turystycznej T, kursującej nieprzerwanie od 1996 roku w wakacyjne weekendy. Tramwaj można również zobaczyć w wielu filmach – m.in. „Wielki Tydzień” czy „Pianista”. W roku 1998 tramwaj został wpisany do Rejestru Zabytków.

Dane techniczne:
Długość – 11,1 metra,
Szerokość – 2,15 metra,
Wysokość – 3,2 metra,
Masa – 15 ton

Tramwaj doczepny typu 4ND, numer taborowy 1811

Tramwaj wyprodukowany w 1960 roku w fabryce Konstal w Chorzowie. Tramwaje tego typu były eksploatowane w Warszawie do 1969 roku. Takie tramwaje były eksploatowane w Warszawie do 1969 roku. Prezentowany tramwaj został zakupiony w Szczecinie w 1996 roku, wyremontowany i przywieziony do Warszawy 2 lata później. Obecnie można go spotkać podczas różnych wydarzeń, oraz podczas obsługi linii tramwajowej T wrazi można go spotkać jak współpracuje z tramwajami 4Nj, numer taborowy 838, oraz K, numer taborowy 403. Tramwaj jest od 1998 roku wpisany do Rejestru Zabytków.

Dane techniczne:
Długość – 10,4 metra,
Szerokość – 2,2 metra,
Wysokość – 3,1 metra,
Masa – 12,3 tony


Tramwaj HRC typu 140N, numer taborowy 4202

Najnowszy tramwaj dla Warszawy, który został zbudowany dzięki współpracy koreańskiego i polskiego przemysłu. Jeszcze tej jesieni pierwszymi dwoma pojadą warszawianki i warszawiacy. Do stolicy trafią trzy rodzaje pojazdów szynowych, o różnej długości, w wersji jednokierunkowej i dwukierunkowej. Będą to najdłuższe tramwaje w stolicy. Ich długość sięgnie 32,5 metrów, czyli aż 2,5 metra więcej niż najpopularniejsze, dotychczas używane tramwaje niskopodłogowe. Dzięki temu w każdym tramwaju będzie mogło podróżować nawet 240 osób.

Wagony są klimatyzowane, wyposażone w monitoring wewnętrzny i zewnętrzny z dostępem on-line oraz w system informacji pasażerskiej. Pojazdy będą przyjazne środowisku – spełnią wysokie wymagania dotyczące emitowanych dźwięków, a oszczędność prądu zapewnią zasobniki energii.

Nowe tramwaje są specjalną konstrukcją „szytą na miarę” dla Warszawy – z całkowicie płaską podłogą i skrętnymi wózkami. W odróżnieniu od obecnie używanych tramwajów, dzięki nowej technologii, w nowych wagonach przedni i ostatni wózek będzie miał możliwość skrętu, co pozwoli ograniczyć zużycie szyn, a także zapewni cichszą jazdę na łukach.

Dane techniczne:
Długość: 32,5 metra (wersja długa) lub 24 metry (wersja krótka)


Pozostałe wozy nie biorące udziału w paradzie, obecne na Placu Narutowicza podczas pokazu.

Tramwaj silnikowy typu Lw, numer taborowy 541

Tramwaj został wyprodukowany w 1925 roku we wrocławskiej fabryce Linke-Hoffmann-Werke i do końca II Wojny Światowej służył we Wrocławiu. Tramwaje Lw w ilości 15 sztuk pojawiły się w Warszawie dopiero w 1949 roku, a kursowały do 1967 roku. Żaden ze stołecznych tramwajów nie zachował do czasów współczesnych. Prezentowany tramwaj został sprowadzony z Wrocławia w roku 1996, wyremontowany 4 lata później. Obecnie można go spotkać podczas różnych wydarzeń, oraz podczas obsługi linii turystycznej T. W roku 1998 tramwaj został wpisany do Rejestru Zabytków.

Dane techniczne:
Długość – 9,4 metra,
Szerokość – 2,15 metra,
Wysokość – 3,2 metra,
Masa – 11,2 tony


Tramwaj silnikowy typu N, numer taborowy 734

Tramwaj wyprodukowany w 1951 roku w fabryce Konstal w Chorzowie. Tramwaje tego typu były eksploatowane w Warszawie do 1969 roku, jednak żaden z nich nie zachował się do dziś. Prezentowany tramwaj został zakupiony w Katowicach w 1996 roku, wyremontowany i przywieziony do Warszawy 2 lata później. Obecnie można go spotkać podczas różnych wydarzeń, oraz podczas obsługi linii tramwajowej T. W roku 1998 tramwaj został wpisany do Rejestru Zabytków.

Dane techniczne:
Długość – 10,4 metra,
Szerokość – 2,2 metra,
Wysokość – 3,1 metra,
Masa – 12,3 tony